"FORWARD MOTION" to program filmów o tańcu brytyjskim; seria filmów British Council o najciekawszych brytyjskich teatrach tańca współczesnego ostatnich lat. Filmy przedstawiają najbardziej interesujące produkcje i projekty tańca oraz wykorzystanie nowej technologii we współczesnych układach choreograficznych. Jest to zbiór obrazów poświęconych sztuce tańca, wybranych przez wybitnych artystów i znawców spośród najlepszych produkcji brytyjskich ostatnich lat.
Podczas XIV Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca przedstawimy dwa najnowsze zbiory filmów: "Intros" (opracowany przez profesor Liz Aggiss z Uniwersytetu w Brighton) oraz "Insights" (opracowany przez Dr. Vena Ramphal)
-------------------------------------------------------------------------------------
12 listopada, godzina 17.00
FORWARD MOTION: INTROS
(czas trwania: 60 minut)
Bilet na blok: 5 ZŁ.
Profesor Liz Aggiss (Uniwersytet w Brighton) przybliża gatunek filmowy „screen dance”. W skład serii "Intros" wchodzą krótkie filmy taneczne wraz z wywiadami z artystami, m.in. "Touched" Wendy Houstoun i Davida Hintona, "Tra La La" Magali Charrier i rzadko pokazywane perełki takie, jak "Basini" Liz Aggiss i Billy’ego Cowie oraz "Sardinas" Lea Anderson. W skrócie – to idealne wprowadzenie do brytyjskiego filmu o tańcu.
"Touched"
Reżyser: David Hinton
Choreograf: Wendy Houstoun
Produkcja: Airtight Films
Kooprodukcja: An Arts Council England/BBC ; 1994
"Touched" jest mistrzowską kolaboracją Wendy Houstoun i Davida Hintona. Akcja filmu dzieje się jednego popołudnia w barze w północnym Londynie. Romans na dłonie, twarze oraz stopy – ten film o tańcu jest choreografią zbliżeń. Bohaterowie rozmawiają, palą, piją, tańczą, kłócą się, śmieją i płaczą, brnąc przez ich osobiste dramaty miłosne, żądze i pijaństwa.
"The Incomplete Autobiography"
Reżyser / choreograf: Rajyashree Ramamurthi
Produkcja: A South East Dance; 2004
"The Incomplete Autobiography", autorstwa Rajyashree Ramamurthi i Silke Manshott, zaprasza nas do intymnego i osobliwego świata dziecięcego postrzegania otaczającej rzeczywistości. Film odzwierciedla pobieżność i nieskładność dziecięcej pamięci. Narracja w pierwszej osobie oraz zdjęcia w tonacji sepii tworzą silne wrażenie starości i autorskiego charakteru filmu. Animacja zdaje się wskazywać na świat z marzenia lub w dużej mierze wymyślony. Poprzez osobisty powrót Ramamurthi do decydujących momentów jej dzieciństwa, badane są uniwersalne motywy pamięci i tożsamości.
"Sardinas"
Reżyser/ choreograf: Lea Anderson
Kompozytor: Steve Blake
produkcja: A LWT 1990
"Sardinas" to dosyć wczesne dzieło ciągle pełnej pomysłów Lea Anderson, jednej z najbardziej szalonych i wszechstronnych brytyjskich choreografów i filmowców. Publiczność ogląda serię szybko zmontowanych zdjęć, na których artyści wykonują skoki niczym sardynki wyskakujące w niebo. Film nagrano w jednym ujęciu z kamery ustawionej w jednym kadrze. W rezultacie powstał film, który może istnieć jedynie jako obraz filmowy, nie można odtworzyć go podczas występu na żywo. Jedno ujęcie, jeden punkt widzenia, całkowicie kontrolowany przez choreografa.
"Basini"
Reżyser/ choreograf: Liz Aggiss, Billy Cowie
Producent: Liz Aggiss, Billy Cowie; 1995
"Basini" to krótki, przejmujący, czarno-biały film autorstwa Liz Aggiss i Billie Cowie. Obraz jest jednym z serii filmów, który oddaje hołd pracy fikcyjnej choreograf Heidi Dzinkowskiej. W tym oryginalnie wyprodukowanym i ekspresyjnie wystylizowanym dziele występuje samotny i bezbronny tancerz. Sztywne kadrowanie oraz cienie są uzupełnieniem dla niezgrabnej, surowej i pełnej bólu choreografii. Melancholijna muzyka oraz przejmujące wokale wywołują wrażenie rozpaczy i braku nadziei, pozostawiające publiczność z poczuciem osamotnienia.
"Tra La La"
Reżyser: Magali Charrier
Choreograf: Viv Moore
A South East Dance and Moving Pictures Festival of Dance on Film and Video co-commission for Channel 4 and Bravo Fact; 2004
"Tra La La" to poetycka refleksja nad efemerycznym charakterem niewinności i dzieciństwa. Film zabiera widzów w szaloną podróż przez dzieciństwo i konflikty z rodzeństwem. W czarno-białym filmie wykorzystano animację poklatkową i występy na żywo. Przy użyciu dziecięcych rekwizytów: rysunków kredą i makabrycznej kolekcji rozczłonkowanych lalek, trzy bohaterki zabierają widza w zagubiony świat swojej przeszłości. Narratorką filmu jest jego autorka, Magali Charrier, której głos przydaje autentyczności, uroku i fatalistycznej delikatności tej opowieści na temat dziecięcych sprzeczek, triumfów i przygód.
"Line dance"
Reżyser/ Choreograf: Alex Reuben
Współpraca choreograficzna: Afua Awuku
Produkcja: MJW Productions Channel 4 and Arts Council England co-commission; 2003
Filmowiec i choreograf Alex Reuben stworzył Line Dance w inspiracji tańcem w klubie w Brixton oraz dynamicznymi obrazami Jacksona Pollocka. Piękno naturalnego ludzkiego ruchu, któremu towarzyszy płynny beat samby, jest tu zaprezentowane przez zastosowanie techniki filmowej Motion Capture. Na początku widzimy serię obrazów wypełnionych poruszającymi się ludzikami, które następnie zostają rozbudowywane w bardziej opisowe i skomplikowane kształty. Fascynującym jest tu fakt, że niezależnie od tego, jak bardzo obraz jest oddalony od oryginalnej, ludzkiej formy, to i tak, niczym duch w maszynie, pozostaje zachowana wewnętrzna istota prezentacji. Uwaga: w "Line Dance" nie występują kowboje
"Gold"
Reżyser: Rachel Davies
Choreografia: Hanna Gilgren
Produkcja: Spectacle Productions
A Capture commission; 2004
Film "Gold" jest połączeniem dokumentu i zapisu scen z występów, ukazującym obraz wymagających treningów i codziennego życia dwóch gimnastyczek. Autorka Rachel Davies płynnie przemieszcza się pomiędzy miejscami i wydarzeniami podmiejskiego Londynu. W filmie w piękny sposób udało się uchwycić determinację, witalność i żartobliwą rywalizację pomiędzy dwoma dziewczynami.
"Motion Control"
Reżyser: David Anderson
Choreograf: Liz Aggiss, Billy Cowie
Produkcja: Zed Film Company
An Arts Council England/BBC kooprodukcja/ co-production; 2002
Weź jedną słynną i starzejącą się tancerkę. Uwięź ją w prawdziwym świecie. Z hukiem wejdź w jej prywatną rzeczywistość. Kontroluj jej ruchy, panuj nad jej emocjami. No cóż, możesz próbować, ale ona już cię uprzedziła!"Motion Control" to dzieło powstałe ze współpracy Liz Aggiss, Billiego Cowie i Davida Andersona. Ten film to złośliwy poltergeist. Pozornie solo, jest tak naprawdę duetem kamery i tancerki. Kamera jest wykonawcą z własnymi potrzebami, zwinnością i osobowością. Filmowanie metodą punktu widzenia powoduje, że wykonawca jest bezlitośnie ścigany i pchany ku operowemu, zaprzeczającemu prawom fizyki, punktowi kulminacyjnemu. Poddaj się tej przeciwnej drodze zniewolenia z pełną świadomością.
-------------------------------------------------------------------------------------
13 listopada, godzina 17.00
FORWARD MOTION: INSIGHTS
(czas trwania: 80 minut)
Bilet na blok: 5 ZŁ.
Dr. Vena Ramphal przedstawia grupę filmów o tańcu eksperymentalnym wraz z omówieniami artystów dotyczącymi ich prac. W skład serii "Insights" wchodzą: zachwycający "Hands" autorstwa byłego solisty Royal Ballet, Jonathana Burrowsa i filmowca Adama Roberta, "Vanishing Point" Rosemary Butcher oraz "Horizon of Exile" Isabeli Rocamora (zdobywca nagrody International Music + Media Centre za najlepszą choreografię filmową 2007)
"Vanishing Point"
Reżyseria: Rosemary Butcher & Martin Otter
A Capture 3 commission; 2004
"Vanishing Point" to film odważny i malowniczy. Przez niezmrużone oko kamery obejmującej wietrzne wydmy Andaluzji widzimy samotną postać Eleny Gianotti, powoli zdążającej w stronę obiektywu. Wykonuje ona serię prostych gestów: pada na kolana, wstaje, powtarza proces od nowa, za każdym razem zbliżając się o parę kroków do kamery. W połączeniu z eteryczną, zapadającą w pamięć ścieżką dźwiękową, widz odnosi wrażenie, że był świadkiem swojego rodzaju medytacji lub pielgrzymki.
"Snow"
Reżyser: David Hinton
Choreograf: Rosemary Lee
Produkcja: Illuminations
koprodukcja: Arts Council England/BBC/NPS Holland; 2003
"Snow" jest drugim obrazem znanego reżysera Davida Hintona, w całości opartym na archiwalnych zdjęciach zimowych zabaw pochodzących z lat 1890-1960. Narracyjna i choreograficzna struktura filmu, powstałego przy współpracy z Rosemary Lee, jest stworzona z odnalezionych ruchów minionej epoki; czasem trafnie zauważonego gestu, innym razem starannego zestawienia i powtórzenia ujęć. Osiągnięty efekt jest nieraz komiczny, częściowo z powodu zabawnego widoku ludzi ślizgających się na lodzie, ale także przez skojarzenia z wczesnymi czarno-białymi filmami Bustera Katona czy Charliego Chaplina.
"Night Practice"
Reżyser: Susanna Wallin
kooprodukcja: South East Dance and Youth Dance England for Channel 4; 2006
Akcja filmu "Night Practice" dzieje się na zalanym światłem boisku, gdzie po zmroku przebywa siedmiu młodych mężczyzn. Przepychają się bez celu, ćwiczą umiejętności piłkarskie i popisują się nawzajem na środku boiska. Okrąża ich samotny biegacz. Jego pełen skupienia, rytmiczny ruch jest hipnotyczny w swej prostocie. Autorce, Susan Tallin, w tym autentycznym i poruszającym obrazie młodych mężczyzn udało się uchwycić delikatną, acz pełną siły fizyczność. "Night Practice" koncentruje się na nieukierunkowanej energii, która pochodzi z możliwości robienia tego, co się chce, łącząc strukturę skrupulatnego treningu z prostym, magicznym zachwytem.
"Hands"
Choreografia: Jonathan Burrows
Filmowiec: Adam Roberts
Kompozytor: Matteo Fargion
Produkcja: Dancelines
Koprodukcja: An Arts Council England/BBC; 1995
Przepiękny klejnot: nieoczekiwany, elokwentny, pozornie prosty lecz w pełni skupiony taniec pary dłoni. - Nadine Meisner, Dance Theatre Journal.
Dłonie spoczywają na podołku mężczyzny. Ruch i odpoczynek, ruch i odpoczynek: na nieprzerwanym zbliżeniu pokazany jest taniec dwóch dłoni. Jonathon Burrows, jeden z najwybitniejszych i cenionych choreografów brytyjskich, przy tworzeniu Hands współpracował z filmowcem Adamem Robertsem. Na potrzeby filmu nie cięli oni ani nie zmieniali oryginalnej choreografii, jedynie skupili ją w dłoniach. Dzięki temu kamera i widzowie doznają intymnego doświadczenia, ze wszystkimi atrybutami dużego scenicznego spektaklu, z tym że o wiele mniejszego.
"Film"
Reżyser/ Choreogfar: Shelly Love
Produkcja: MJW Productions; 2005
W fabryce gdzieś daleko, daleko stąd pracownicy fabryki sprawdzają cechy i właściwości Clingfilmu."Film" został utworzony poprzez kreatywne i żartobliwe badanie struktury materiałów, ruchów i tempa. To trzeci z serii czterech filmów Shelley Love, który jest w całości pokazywany od tyłu. To abstrakcyjne dzieło, funkcjonujące we własnym świecie.
"Magnetic North"
Reżyser/ Choreograf: Miranda Pennell
Produkcja: MJW Productions (UK) and Periferia Productions (Finland)
współprodukcja: Arts Council England/BBC/NPS (Holland); 2003
"Magnetic North" jest ósmym filmem znanej reżyser Mirandy Pennell. Tak jak w swym wcześniejszym filmie "Tattoo", ponownie skupia się ona na choreografii dla dużych grup, jednocześnie przygotowując pole do poznawania prywatnych, osobistych światów, tak jak w późniejszym filmie "Human Radio". Film ukazuje młodzieńcze rytuały, które mają miejsce w zimowej scenerii małego fińskiego miasteczka. Nastolatka jeździ na łyżwach po zamarzniętym jeziorze, podczas gdy nastoletni chłopak pozuje z gitarą w swoim pokoju. Film przywołuje świat młodzieńczych fantazji i pragnień, dając widzom mądre i orkiestralne dzieło.
"Fold"
Reżyser / Choreograf: Vena Ramphal
Na zamówienie: A South East Dance and Moving Pictures Festival of Dance on Film and Video for Channel 4 and Bravo Fact; 2004
"Fold" jest bujnym i żywym wykonaniem przez Veny Ramphal tańca inspirowanego Bharatha Natyam. Ta południowo azjatycka forma tańca jest zmieniona przez medium filmowe, co daje widzom szansę bliskiego i intymnego spotkania i poznania przedstawienia i wykonawcy, czego nigdy nie można by osiągnąć w teatrze. Precyzyjne kadrowanie kieruje wzrok na subtelne szczegóły pokrytego wysadzanym klejnotami kostiumem ciała tancerki oraz emocjonalną głębię jej ruchu. Paradoksalnie, brutalne ucięcie ciała w kamerze podkreśla ważną rolę linii w budowaniu delikatności ruchu.
"Horizon of Exile"
Reżyser/ Choreograf/ Producent: Isabel Rocamora
Produkcja: Infinito Productions
Na zamówienie: Arts Council England/dance.tech; 2007
Nagradzany "Horizon of Exile" jest dla widza niezapomnianym i dramatycznym doświadczeniem filmowym. Obraz jest medytacją na temat kobiecej tożsamości, ziemi i wygnania. Kamera towarzyszy podróży dwóch kobiet przez nieskończone pustynne krajobrazy, podczas której dyskutują one na temat własnego wizerunku oraz przynależności. Tłem dla historii jest ścieżka dźwiękowa Jivan Gasparyan, przerywana świadectwami wygnanej z Iraku Surmy Hamid. Ciała zdradzają łagodną przemoc, poruszając się jakby bez świadomości, czy grawitacji, rozpadając się
i zrastając na nowo, ścigane przez niepohamowaną przeszłość. Z połączenia głosu, choreografii, polityki, kina oraz lokalizacji powstał złożony, wielowarstwowy film.
www.britishcouncil.org/forwardmotion
